Ruth Lasters was de eerste van vijf Antwerpse stadsdichters die ontslag namen uit onvrede met het cultuurbeleid van de stad.  

Directe aanleiding was de weigering van het kritisch gedicht ‘Losgeld’ dat Ruth Lasters samen met beroepsleerlingen schreef. In dat gedicht wordt de stigmatisering aangekaart van ons onderwijs: een systeem dat twaalfjarigen met A en B labelt, wat een niet erg motiverende start is voor kinderen. Het protestgedicht vraagt om meer waardering voor de vakman en de vakvrouw in onze samenleving. Het bekritiseert dat het ASO-label in het onderwijs nog te vaak als enige waardevolle studiesucceslabel wordt gezien. “BSO- en TSO-leerlingen lijden daaronder; dat heb ik aan den lijve kunnen ondervinden in de 20 jaar dat ik lesgeef”, aldus Ruth Lasters, die ook leerkracht is. 

Ook andere gedichten van Ruth Lasters leggen de vinger op de zere wonde. ‘Omerta’, bijvoorbeeld, is een gedicht ‘over de snoeihardheid van taal en dus ook over het stigmatiserende effect van sommige uitspraken/begrippen’. 

Als aftrap van deze Dag van de Filosofie over wat ‘weerloos en waardevol’ is, onthaalt Ruth Lasters ons met enkele van haar gedichten.