Intimiteit roept het beeld op van een ‘binnen’, bijna een sanctum sanctorum, dat men openstelt voor een ander. Het is een toelaten, ook een binnendringen. Je laat je zien ‘zoals je bent’, wat een dubbelbeeld oplevert: een ‘buiten-ik’ en een ‘binnen-ik’. Vervreemding is een niet meer herkennen: het beeld dat men had klopt niet. Ook een dubbelbeeld. Hoe werken deze dubbelbeelden op elkaar in? Wordt het een intieme of een vervreemdende verkenning?