Woede heeft een slechte reputatie. De emotie wordt vaak geassocieerd met agressie, irrationaliteit, geweld, en oncontroleerbare drift. Bovendien maakt woede mensen ongemakkelijk, een vervelend obstakel dat beter toegedekt wordt met aanmaningen tot kalmte. Toch kan woede ook waardevol zijn. In deze lezing kijken we naar de woede van de weerloze, en onderzoeken we hoe woede activistische en revolutionaire doeleinden kan dienen. De laatste jaren zagen we immers kwade activisten bij de vleet: #MeToo, Black Lives Matter, Youth for Climate… Waar komt die woede vandaan? Kan ze nuttig zijn? En wat moeten we ermee aanvangen? Kan woede de weerlozen weerbaar maken, of zoeken ze beter hun heil in ratio en kalmte?